پرويز فلاحي‌پور (متولد ۱۳۳۶ در تهران) مي باشد
پرويز فلاحي‌پور
زمينه فعاليت: سينما و تلويزيون
تولد: ۱۳۳۶ - تهران
مليت: ايران
پرويز فلاحي‌پور (متولد ۱۳۳۶ در تهران) هنرپيشه سينما و تلويزيون است.
پرويز فلاحي‌پور فارغ‌التحصيل رشتهٔ زبان انگليسي است.
فعاليت هنري پرويز فلاحي‌پور
پرويز فلاحي‌پور فعاليت هنري‌اش را با بازي در تئاتر آغاز نمود. بازي در نقش ياور در مجموعهٔ «شب دهم» (۱۳۷۹) موجب شد تا اين هنرمند در بين مخاطبان به چهره‌اي شناخته‌شده مبدل گردد.
حسن فتحي يكي از نقش‌هاي اصلي سريال شب دهم را به پرويز فلاحي‌پور داد و او آنقدر اين نقش را خوب بازي كرد كه بين عموم مردم به شهرت رسيد و در ادامه در سريال‌هايي مانند مرد هزار چهره, گل‌هاي گرمسيري, دلنوازان, شهرزاد و … بازي كرد.
ورود به عرصه بازيگري فلاحي پور
پرويز فلاحي‌پور درباره ورود به عرصه بازيگري مي گويد: از روي علاقه بازيگر شدم و اصلا به اين فكر نمي‌كردم كه معروف شوم امام حرفه‌ام باعث شهرتم شد. شايد الان برخي با هدف معروف شدن، بازيگري را انتخاب كنند اما دغدغه نسل من، واقعاً شهرت و پول نبود به همين دليل اكنون هم كه به بي‌پولي مي‌خوريم، قناعت و صبر مي‌كنيم تا اين دوره را پشت سر بگذاريم.
آقاي فلاحي پورمدت زيادي در تلويزيون و سينما فعاليتي نداشتيد چرا؟
بله همين طور است. حدود ۲ سال ممنوع الكار بودم و باور كنيد هنوز هم نمي دانم چرا اين اتفاق برايم افتاد. حتي در آن زمان با مهندس ضرغامي و آقاي دارابي (معاون سيما) هم صحبت كردم اما هيچ جوابي به من ندادند.
دوست دارم كمي هم از گذشته خودتان برايمان بگوييد. مثلا اين كه خانه پدري يتان را به خاطر داريد؟
خانه پدري براي من رنگ و بوي خاصي دارد و تمام خاطراتم به صورت تصويرهاي رنگارنگ در ذهنم حك شده است. بازي هاي كودكي، سينما رفتن هاي يواشكي و… دلم مي خواهد دوباره آن دوران را تجربه كنم. آن زمان شايد خيلي در رفاه نبوديم يا زندگي مان مثل امروز پر زرق و برق نبود اما غم و غصه نداشتيم يا اگر هم بود، خيلي بزرگ نبود و راحت مي شد آن را رفع كرد.
در كودكي تان آرزويي داشته ايد كه هرگز برآورده نشده باشد؟
بله، من هميشه در كودكي آرزوي داشتن يك دوچرخه داشتم اما پدرم به خاطر امنيت من هيچ وقت برايم دوچرخه نخريد. براي همين وقتي خودم بچه دار شدم، اولين چيزي كه برايش خريدم، يك دوچرخه بود. جالب است بدانيد آن دوچرخه هنوز هم هست اما خراب شده و بايد آن را تعمير كنم.
پرويز فلاحي‌پور هنرپيشه سينما و تلويزيون است
خانواده براي شما چه مفهومي دارد؟
به نظر من خانواده زماني معناي حقيقي خود را پيدا مي كند كه اعضاي آن با يكديگر متحد باشند و دغدغه يكديگر را داشته باشند. خيلي از آدم ها در يك خانه زندگي مي كنند ولي از هم جدا هستند؛ چه از لحاظ فكري و چه از لحاظ رواني. اما به نظر من معناي خانواده يعني با هم بودن و يكديگر را دوست داشتن.
فكر مي كنيد چرا در گذشته اعضاي خانواده نسبت به يكديگر احساس مسووليت بيشتري داشتند؟
شايد چون در گذشته مسائل اقتصادي مانند امروز نبود و تا اين حد فشار روي مردم نبود. آن زمان عواملي مانند اينترنت، ماهواره و شبكه هاي مجازي هم وجود نداشت. متاسفانه اين دنياي مجازي باعث دوري آدم ها از يكديگر شده است. البته درست است كه با وجود اين ابزارها دنيا به يك دهكده جهاني تبديل شده اما آدم ها در خودشان فرو رفته اند و روزبه روز هم تنهاتر مي شوند. متاسفانه ما روزبه روز به دنياي پر از تنهايي نزديك تر مي شويم كه اين موضوع مي تواند بسيار خطرناك باشد.
چرا خطرناك؟
چون ما انسان ها به ارتباط نياز داريم. نياز داريم با هم باشيم و از يكديگر دلجويي كنيم. مثلا قديم در هر اتاقي يك تلويزيون وجود نداشت يا تا اين حد شبكه هاي تلويزيوني مختلف نبود. آدم ها راحت تر به يكديگر نزديك مي شدند و احوال پرس هم بودند. امروز با وجود همه امكانات، باز آدم ها بيشتر احساس تنهايي دارند و اين اصلا خوب نيست.
ولي در گذشته خيلي از پدرها ديكتاتور بودند و خانواده هاي بسته تري داشتيم. قبول نداريد؟
ببينيد، در گذشته خيلي از بچه ها به خصوص پسرها از لحاظ مالي و شغلي به پدرشان وابسته بودند و براي همين مجبور بودند اين ديكتاتوري را تحمل كنند. من خودم با آزاد گذاشتن بچه ها موافق تر هستم اما آزادي اي كه چارچوب داشته باشد، مثلا پدر من واقعا ديكتاتور بود و من هيچ وقت جرات نمي كردم در مورد چيزي اظهارنظر كنم، به خصوص وقتي ميهمان داشتيم. خب اين جور رفتارها باعث بروز مشكلاتي هم مي شد. به نظر من اين رفتارها رشد نوجوان و جوان را كند مي كند، به طوري كه در آينده نمي تواند اعتمادبه نفس داشته باشد و درست تصميم بگيرد. در قديم به خاطر اين گونه رفتارهاي ديكتاتوري، خيلي از بچه ها سرخورده مي شدند و نمي توانستند از آرزوهايشان بگويند ولي در حال حاضر بچه ها خيلي راحت اظهارنظر و از علايقشان صحبت مي كنند.
گفته هاي شما را قبول دارم اما مي خواهم بدانم پس چرا نسل شما آدم هاي موفق تري بودند؟
چون بچه هاي قديم براي خانه و خانواده حرمت قائل بودند و اگر چيزي باب ميلشان نبود، رودرروي والدينشان قرار نمي گرفتند. آنها با سختي بزرگ مي شدند و براي همين ارزش داشته هايشان را بيشتر از بچه هاي امروز مي دانستند.
پرويز فلاحي‌پور فعاليت هنري‌اش را با بازي در تئاتر آغاز نمود
ارتباط شما به عنوان يك پدر با فرزندانتان چگونه است؟ آيا به آنها آزادي مي دهيد؟
آزادي مي دهم، اما كنترل شده. مثلا در دوست پيدا كردنشان خيلي حساس هستم و هميشه به بچه هايم هشدار مي دهم كه در انتخاب دوست دقت كنند يا سعي كنند ديروقت به خانه برنگردند.
در مورد آينده آنها چقدر دخالت مي كنيد؟
بيشتر سعي مي كنم كمك كنم راه درست را انتخاب كنند. مثلا من دوست نداشتم فرزندانم بازيگر شوند اما دخترم به اين كار علاقه داشت بنابراين سد راهش نشدم چون مي خواستم چيزي كه دوست دارد تجربه كند.
در گذشته هايتان چه چيزي را جا گذاشته ايد كه امروز دلتنگش هستيد؟
خيلي چيزها؛ خيلي از رفاقت هايم را و… هنوز كه هنوز است، سعي مي كنم پيدايشان كنم چون به آنها نياز دارم. امروز دلتنگ خيلي از چيزهايي كه از دست داده ام هم هستم؛ مثلا افرادي كه دوست داشتم اما در كنارم نيستند و حالا در دنياي ديگري زندگي مي كنند…
در قديم، اقوام هفته اي يك بار در خانه بزرگ تر فاميل جمع مي شدند و با هم گفت وگو و احوالپرسي مي كردند، اما حالا اين اتفاق بسيار كمتر مي افتد. به نظر شما چرا از آن جمع هاي شلوغ فاصله گرفته ايم و كمتر براي ديدن هم فرصت داريم؟
شايد بتوان گفت مسائل اقتصادي در اين امر نقش پررنگي دارد. يادم است در قديم مردم بيشتر مي خنديدند اما حالا به زور مي شود كسي را خنداند. به هر حال نبايد بگذاريم اين فاصله ها بيشتر شود. ما ايراني هستيم و بايد سنت هاي خودمان را حفظ كنيم. باور كنيد انجام صله رحم خيلي از مشكلات را از بين مي برد.
پرويز فلاحي‌پور فارغ‌التحصيل رشتهٔ زبان انگليسي است
شما در سريال هاي مذهبي مناسبتي زيادي بازي كرده ايد كه معروف ترين آنها مجموعه «شب دهم» به كارگرداني حسن فتحي بود. آيا خودتان از ايام محرم خاطره خاصي داريد؟
بله، در سال هاي كودكي ام در روستايي كه پدربزرگم زندگي مي كرد، در ايام محرم تعزيه خواني هاي خوبي اجرا مي شد. با اينكه سني نداشتم اما لحظه شماري مي كردم محرم شروع شود و براي ديدن تعزيه به روستا بروم. تعزيه خروج مختار هميشه جزو بهترين تعزيه ها برايم بوده است.
سكانس تعزيه خواني در «شب دهم» را هم به خوبي اجرا كرديد. شايد دليلش همين بوده. بله، اين سكانس آخر كه شمر مي خواهد سر مبارك امام (ع) را ببرد و با امام حسين(ع) گفت وگو مي كند و به او لگد مي زند، بسيار من را متاثر مي كند و آن زمان كه اين سكانس را به اتفاق حسين ياري بازي مي كرديم، هر دويمان اشك مي ريختيم و نمي توانستيم جلوي گريه مان را مقابل دوربين بگيريم.
باز هم دوست داريد در كارهاي مناسبتي بازي كنيد؟
بله، البته به شرط اينكه كارهاي مذهبي باشند، مثل «شب دهم» چون بازي در اين گونه مجموعه ها بركت خاصي دارد.
پرويز فلاحي‌پور با بازي در نقش ياور در مجموعهٔ «شب دهم» مشهور شد
فيلمشناسي پرويز فلاحي‌پور
سينمايي و تلويزيوني
* فردا دير است (۱۳۷۷)
* شب دهم (۱۳۷۹، حسن فتحي)
* روشن‌تر از خاموشي (۱۳۸۱)
* اگه بابام زنده بود (۱۳۸۳، همايون اسعديان)
* مردهٔ متحرك (۱۳۸۴)
* يوسف پيامبر (۱۳۸۶، فرج‌الله سلحشور)در نقش كيدامن
ر مرد هزار چهره (۱۳۸۶، مهران مديري)
*گل‌هاي گرمسيري (۱۳۸۷)
*دلنوازان (۱۳۸۸، حسين سهيلي زاده)
* شهرزاد (سريال)(۱۳۹۴، حسن فتحي)
گردآوري:بخش بازيگران بيتوته
منبع:fa.wikipedia.org